Roberto Succo

Regie : Cédric Kahn (2001)

Kurt komt aan in het Zuiden van Frankrijk. Met zijn goede looks, zijn priemende ogen en zijn gladde leugens verovert hij al snel het hart van het jonge meisje Léa. Maar Kurt is niet wie hij lijkt te zijn : hij is in feite Roberto Succo, een mentaal gestoorde misdadiger die in verschillende landen wordt gezocht voor allerlei feiten. Wanneer Léa de relatie verbreekt, slaan bij Kurt de stoppen door. Hij laat een spoor van misdaden na vooraleer hij uiteindelijk gearresteerd kan worden ...

Deze film is gebaseerd op waargebeurde feiten : de echte Roberto Succo werd geboren in 1962, vermoordde zijn ouders in 1981 waarna hij schizofreen werd verklaard en in een instelling werd opgesloten. In 1986 ontsnapte hij en vluchtte hij naar Frankrijk, waar hij effectief een relatie aanging met een jong meisje maar waar hij ook een reeks misdaden pleegde (diefstal, geweldpleging, ontvoering, moord). Uiteindelijk werd hij in 1988 gearresteerd. Na een mislukte ontsnappingspoging pleegde hij zelfmoord.

De makers van deze film hebben niet gekozen voor een conventionele en rechtlijnige benadering. De kijker krijgt immers slechts zeer weinig informatie waardoor de film een zeer fragmentarische indruk nalaat. Leugen en waarheid vloeien constant door elkaar in het brein van de verknipte Succo en ook de film komt verknipt over : de kijker krijgt geen informatie over het tijdsverloop en moet ook de details over de misdaden zelf bijeenpuzzelen uit de korte dialogen die door de onderzoekende politieinspecteurs worden gevoerd. Hoewel deze wijze van benadering zeker interessant is, maakt het er het bekijken van de film niet gemakkelijker op (vooral niet omdat de film ruim 2 uur duurt). De eindeloze herhaling van het triestige Marianne Faithfull-nummer Sleep (een nummer dat ook al het overigens uitstekende Son frère vergalde) is ook niet de beste zet en maakt de soundtrack tot een mager beestje.

Veel kijkers zullen dan ook afhaken omdat van hen verwacht wordt dat een aantal gaten door henzelf opgevuld worden. De film had er dan ook beter bij gevaren om iets meer continuïteit in het script te gieten, waardoor meer aandacht besteed had kunnen worden aan de complexe persoonlijkheid die Roberto Succo wel degelijk was. Op zijn minst opmerkelijk is de prestatie van debutant Stefano Cassetti die op griezelige wijze in de huid van Succo kruipt.

Trailer :