Han Bennink & Michael Moore & Will Holshouser (De Singer - 21.03.2008)

De Nederlandse beeldend kunstenaar, multi-instrumentalist en jazzdrummer Han Bennink deed ons enkele jaren geleden op het ATP-festival (lees dag 2) de schellen van de ogen vallen met een verbluffend staaltje freejazz. Een kans om deze krasse knar in de Rijkevorselse Singer aan het werk te zien, kon dan ook niet gepasseerd worden.

Hoewel Bennink ondertussen 66 jaar oud is, is zijn enthousiasme onaangetast. Hij heeft niet meer nodig dan één snare, een stapeltje diverse drumstokken en een stoel om gedurende twee sets van pakweg elks een uurtje een aardig volgelopen Singer te blijven boeien. Partners in crime waren vanavond de New Yorkse accordeonist Will Holshouser en de Amerikaans-Nederlandse altsaxofonist Michael Moore.

Omdat we noodgedwongen achteraan moesten plaatsnemen (de zitplaatsen waren verrassend vroeg ingenomen), konden we de capriolen van Bennink slechts gedeeltelijk waarnemen. Dat kon de pret echter amper drukken. Met zijn onafscheidelijke bandana rond de grijze haren gewikkeld, grossierde Bennink in een combinatie van een uitmuntende timing met een unieke drumstijl. Alles is percussie voor Bennink : van het schuiven met de stoel tot het op de grond gooien van een drumstok. Een andere Bennink-drumtechniek : een drumstok in de mond nemen en erop kloppen met een andere drumstok. Natuurlijk plaatste hij ook weer geregeld zijn voet op de snarevel. Tijdens het concert wisselt Bennink voortdurend af van type drumstok, waarvan er een hoopje op de grond liggen.

Terwijl Holshouser en Moore de set van de nodige body voorzien (met muziek die af en toe echo's oproept van klezmer- en volksmuziek), vult Bennink de gaten op. Dat hij het daarbij niet kan laten om ook regelmatig vocaal te ondersteunen (middels een enthousiast geroepen "aaaahh" of "yeeaaah"), dikt het speelplezier nog wat aan. Het unieke talent van Bennink leidt de aandacht soms een tikje teveel af van het muzikale geheel, maar verbergt aan de andere kant ook het feit dat sommige nummers eigenlijk nogal magere composities waren. Bennink is uniek.

Opnieuw een pluim op de al rijkgevulde hoed van de mensen van A jazz experience.