Open doek : Faro, la reine des eaux

Regie : Salif Traoré (2007)

Een klein Malinees dorpje aan de oevers van de Niger-rivier. Na jaren van afwezigheid keert de buitenechtelijke zoon Zanga - als afgestudeerde ingenieur - terug naar zijn geboortedorp waaruit hij als kind werd verdreven (omdat hij een bastaard was). Enerzijds wil hij opnieuw contact leggen met zijn familie, anderzijds hoopt hij als ingenieur zijn steentje te kunnen bijdragen tot het welvaren van het dorpje. Maar de bewoners van het dorp zien Zanga niet graag komen : ze vrezen dat de komst van een bastaard de toorn van de riviergodin zal opwekken. Wanneer kort na de aankomst van Zanga een jonge vrouw bijna verdrinkt in de Niger, staat het besluit van de dorpsgemeenschap vast : Zanga moet verdwijnen. Het begint met kleine pesterijen, maar gaandeweg neemt het geweld toe. Maar dan komt er steun voor Zanga vanuit onverwachte hoek. De dorpsleiders, die zich tot nu toe lieten leiden door eeuwenoude tradities, zien zich genoodzaakt om compromissen te sluiten ...

Met zijn filmdebuut heeft Salif Traoré een aangename en typisch Afrikaanse fabel neergezet in de traditie van zijn grote voorbeeld, de in 2007 overleden grootmeester Ousmane Sembene. Voor wie ooit diens filmisch testament Moolaadé zag, is het meteen duidelijk waar Traoré de mosterd vandaan heeft gehaald. Net zoals in Moolaadé zien we in Faro een clash tussen diepgewortelde tradities en moderne invloeden, waarbij het opvalt dat vooral de vrouwen uit de dorpsgemeenschap het voortouw nemen om de oude tradities aan te vechten en een lans te breken voor vernieuwing en modernisering.

Over zijn film had Traoré het volgende te zeggen : "With the film Faro I plead for the rights of women and children in the traditional African society. They are at the mercy of men's whims without the slightest chance of prevailing with their standpoint. I think it is time to lift the veil a bit and to challenge the chauvinists and oppressors in our society - but without resorting to an incriminating tone. The moment has come when women and children should be granted more influence. I think their strenght can effect a change. The film is a timeless fairytale that ends with the revolt of the women and young people. They demand unity out of respect for others. Peace will come to our planet at the beginning of the 21st century only if North and South try to understand and complement each other. I am convinced that tradition must accept modernity. Only then can it develop."