Open doek : Iklimler (Climates)

Regie/scenario : Nuri Bilge Ceylan (2006)

Bahar is een vrouw in haar mid-dertig en is gehuwd met Isa, een wat oudere en zwijgzame universiteitsprof. Het huwelijk van Isa en Bahar is nog verre van sprankelend, een feit dat pijnlijk hard komt bovendrijven tijdens een zomers bezoek aan een historische site. Het komt tot een breuk en Isa zoekt troost in de armen van een vroegere minnares, terwijl Bahar zich in het winterse Oost-Turkije verliest in haar werk als productieassistente van een TV-show. Naarmate de seizoenen verstrijken, blijven Bahar en Isa op zoek gaan naar het verloren geluk ...

Een tijdje geleden was ik serieus onder de indruk van Uzak (2002), de vorige film van Ceylan. Ceylan neemt dus uitgebreid de tijd om een film in te blikken en wanneer je het ontstaansproces van Iklimler bekijkt, is dat niet verwonderlijk : Ceylan regisseerde de film, schreef het script, speelt de hoofdrol, co-produceerde de film en stond in voor de montage. In Uzak nam hij daarbij ook nog de fotografie voor zijn rekening, een taak die hij in Iklimler overlaat aan Gökhan Tiryaki.

Maar wanneer je Iklimler fijn bekijkt, dan zie je dat ook in deze film Ceylan een belangrijk aandeel heeft gehad in de (digitale) fotografie. Naast regisseur is Nuri Bilge Ceylan ook fotograaf, and it shows (voor de liefhebbers van fotografie : bekijk 's mans indrukwekkende portfolio). Net zoals in Uzak laat Ceylan de plot zich immers niet zozeer in dialogen ontwikkelen, maar in visuele sfeerschepping. In beide films zijn de dialogen van minder belang dan de stiltes. Plotwendingen zijn er niet of nauwelijks en naast de enkele personages spelen ook de seizoenen hun rol. Ceylan houdt van sneeuw : zowel in Uzak als in Iklimler is de winter veruit het indrukwekkendste seizoen.

Misschien niet even indrukwekkend als Uzak, is Iklimler toch wederom een zeer intelligent stukje cinema waar vooral de fijnproevers van verbluffende fotografie pap van zullen lusten. Deze film zal zeker niet bij iedereen in de smaak vallen. Een film die de verzuurde relatie van twee volwassenen analyseert zonder noemenswaardige plotwendingen of emotionele dialogen maar met behulp van subtiele sfeerschepping, zal nooit een blockbuster worden. Maar als je weet dat Ceylan de rollen van het volwassen koppel laat spelen door zichzelf en door zijn eigen echtgenote (een uitstekende Ebru Ceylan), voegt dit nog een extra dimensie toe.

Website 'Iklimler'

Net zoals de trailer van Uzak er eentje zonder woorden was, is de trailer van Iklimler dat ook :