The Mars Volta (Paradiso - 08.07.2009)

Nu het pas verschenen vijfde studioalbum van The Mars Volta ("Octahedron") een tikje lauw onthaald werd door de vakpers, lijkt de adoratie van diezelfde vakpers voor deze Texaanse progrockers overgewaaid. Dat neemt niet weg dat de Amsterdamse Paradiso in een mum van tijd uitverkocht geraakte. Da's op zich niet zo verwonderlijk : de band kan zich nog steeds beroepen op een uitstekende live-reputatie en bovendien is Amsterdam zowat de tweede thuis van Volta-brein Omar Rodriguez-Lopez en was het de stad waar het voor de band allemaal zo'n beetje begon.

In het licht van het goede concert dat Rodriguez-Lopez eerder dit jaar in de Botanique gaf besloot ik me dus toch maar weer vrijwillig onder te dompelen in wat soms een masochistische ervaring kan zijn : de laatste keer dat ik de band aan het werk zag, kreeg het publiek een zeer vermoeiende marathon van bijna drie uur nonstop progrock in de maag gesplitst.

Zo'n vaart liep het vanavond echter niet. Het concert haalde de kaap van twee uren zelfs niet en kan bijna als een "normaal" rockconcert omschreven worden. De nummers werden opvallend strak afgewerkt en werden ditmaal niet onderbroken voor pingelsessies van een kwartier. Hoewel zo'n pingelsessies bijna hetzelfde effect kunnen hebben als verdovende middelen indien je ze beleeft met de juiste mindset, kunnen ze ook extreem vermoeiend zijn. Op één zo'n notenneukerij tijdens Roulette Dares na, kenden alle nummers hun normale verloop. Dit maakte van het concert een coherent rockgebeuren en zelfs bijna een best of-show, waarbij vooral de fun voorop stond. De heren slaagden er zelfs in om te weerstaan aan de verleiding om nog een lange bisronde aan het concert toe te voegen. Geen bisnummers, gewoon een vette rockshow van een uur en drie kwartier.

Cedric Bixler-Zavala was uitstekend bij stem (die hij trouwens tijdens het concert onderhield door regelmatig van warme thee te nippen) en was opvallend spraakzaam. Tijdens een grappige interventie vertelde hij hoe zijn manager er altijd over klaagt dat hij te weinig met het publiek spreekt en meer de entertainer moet uithangen. "But what can I tell you that you haven't heard before ? So good evening, Cleveland !" Voorts had hij het nog over de belangrijke rol die Amsterdam gespeeld heeft in het bestaan van de groep, over hoe de song Luciforms gaat over het bestrijden van vuur met vuur en over het belang van een trouwe aanhang, die het voor The Mars Volta mogelijk maakt om gewoonweg hun eigen goesting te blijven doen.

Het blijft vooral Rodriguez-Lopez die de groep stuurt. Nummers beginnen en eindigen op zijn aangeven en als er dan toch al eens zwaar uit de bocht gegaan wordt (zoals tijdens het zeer opwindende einde van Cygnys ... Vismund Cygnus), is hij de man die zijn combo met strakke hand dirigeert. Niet dat zijn collega's nog veel begeleiding nodig hebben trouwens : Thomas Pridgen toonde zich wederom een vervaarlijk beest op de drumvellen en zijn ritmesectie-compaan - de anders bijna bewegingloze bassist Juan Alderete - voelde zich opvallend goed in zijn sas en ging af en toe serieus uit de bol. Dit ritme-duo is simpelweg één van de beste ter wereld. Wel jammer dat de exploten van toetsenist Isaiah Owens niet ten volle tot hun recht kwamen wegens te stil afgesteld. Ook de inspanningen van Omar's kleine broertje Marcel gingen een beetje verloren in de massieve geluidsbrij.

De nieuwe nummers - netjes verspreid over de setlist - vielen nauwelijks uit de toon tussen het geweld van klassiekers als Cygnus of Drunkship of Lanterns en konden op veel bijval rekenen van het publiek. Vooral het nieuwe Cotopaxi staat er live als een huis. Ik had ter voorbereiding van dit concert het Octahedron-album nog op de valreep éénmaal kunnen beluisteren en was er niet meteen wild van. Maar op een podium is The Mars Volta toch a league of their own. De volgende keer dat ik de band nog eens live aan het werk kan zien, zal ik zeker niet nalaten om dat te doen.


Setlist :

Goliath (The Bedlam in Goliath)
Cotopaxi (Octahedron)
Roulette Dares (De-Loused in the Comatorium)
Viscera Eyes (Amputechture)
Halo of Nembutals (Octahedron)
Cygnus...Vismund Cygnus (Frances the Mute)
Desperate Graves (Octahedron)
Ilyena (The Bedlam in Goliath)
Teflon (Octahedron)
Drunkship of Lanterns (De-Loused in the Comatorium)
Luciforms (Octahedron)
The Widow (Frances the Mute)
Wax Simulacra (The Bedlam in Goliath)