These Arms Are Snakes & Pelican (Trix - 09.04.2007)

Enkele jaren geleden zag ik These Arms Are Snakes eens aan het werk op één of ander festival (ik dacht in Hof Ter Loo), en dat concert maakte weinig indruk. Maar de laatste boreling van deze groep (de eind vorig jaar uitgekomen plaat met de naam "Easter", zeer toepasselijke naam overigens op deze Paasmaandag) kon me best bekoren, dus waarom dit post-hardcore-kwartet uit Seattle geen herkansing geven ?

Aan de inzet en de overtuiging zal het alleszins niet gelegen hebben. Het zweet van de alsmaar ronddravende zanger Steve Snere zwetste vrolijk in de rondte, maar dat nam niet weg dat de nummers van Easter helemaal niet uit de verf kwamen. Het ontbrak de songs aan herkenbaarheid en eigenheid, waardoor het concert een nogal vlakke brij werd. Om één of andere reden - en dit is natuurlijk hoogst persoonlijk - zal ik nooit wild worden van zanger Steve, die - ondanks zijn gedrevenheid - nogal weinig charisma uitstraalt. Logisch dan ook dat het publiek tam reageerde. Een voldoende, maar nauwelijks meer.


Headliner Pelican, de postmetal-band uit Chicago, heeft een nieuwe plaat op stapel staan (City of Echoes, wordt deze zomer uitgebracht via Hydra Head), en natuurlijk werden daar enkele nummers uit gepresenteerd (enkele van de nieuwe nummers zijn al op de Pelican my space te beluisteren).

De hamvraag van de avond was echter : zou de drummer opnieuw door de mand vallen ? De vorige twee keren dat ik de band aan het werk zag, werd ik heen en weer geslingerd tussen genot en ergernis. Zowel bij hun passage in de 013 (zie deze review) als in Hof ter Loo op het Reflections Fest (zie hier), kon ik enorm genieten van de complexe nummers. Mooie postmetal-composities die het soms nogal voorspelbare post-schema (stil/hard/stil) overstijgen. Maar die drummer ! Nooit een leider, altijd een te trage volger, telkens dat ergerlijke tikkeltje te laat.

Drummer Larry Helweg zal wel nooit een Dave Lombardo worden en viel ook deze avond nog op occasionele fouten te betrappen (vooral bij ambitieuze tempowisselingen wil hij nogal eens een steek laten vallen), maar er was duidelijk beterschap merkbaar t.o.v. de vorige twee optredens die ik van Pelican zag. Opnieuw een genietbaar optreden dus, dat vooral uiterst goed gesmaakt werd door een uitzinnig dansende Jan K., een ster op de dansvloer. Jouw dansmoves blijven onsterfelijk, Jan !