Deurdedeurdeur (Warande - 15.04.2008)

Toneelgezelschap SKaGeN zoekt het voor een keertje in de wereld van de komedie en sluit daarbij aan bij een trend in het Vlaamse theaterlandschap. Na het serieuzere werk in de 'Franse' trilogie (Door mijn schuld / La Merde / Winterkant) werd nu immers gekozen voor een bewerking van het stuk "Noises off", dat in 1982 werd geschreven door de Britse auteur Michael Frayn.

Het resultaat is een deurenkomedie, maar dan niet van het soort dat gebracht wordt door illustere gezelschappen zoals Toneelverenigingen 't Heidebloempje (remember "Vast in de kast") of 't Mjeels Parlement. Het stuk is als volgt opgebouwd : tijdens het eerste bedrijf maken we de generale repetitie mee van een deurenklucht (een stuk in een stuk dus). De plot ervan is minder belangrijk : een appartement (met uiteraard een hoop deuren in het decor) doet dienst als verzamelplek voor een huismeid, een inbreker, een belastingontduikend koppel, een gladde immobiliënmakelaar, ... met de nodige complicaties vandien. De repetitie voor het stuk verloopt niet vlot, niet in het minst omdat de communicatie met de Poolse regisseur (die zich niet op de buhne maar in de zaal bevindt) nogal stroef verloopt.

Tijdens het tweede bedrijf zien we de fictieve opvoering van hetzelfde stuk tijdens een matinee, maar dan bekeken langs de achterkant van het decor. Het publiek ziet dus het eerste bedrijf opnieuw, maar dan achter de coulissen. De relaties tussen de acteurs zijn al flink verzuurd, wat ervoor zorgt dat er vanalles misloopt. Het derde bedrijf toont wederom een opvoering van dezelfde deurenfarce, maar dan een opvoering op het einde van de fictieve tournee. De acteurs zijn elkaar en het stuk kotsbeu en laten dat overduidelijk merken tijdens een compleet mislukte opvoering.

Ik heb me in mijn besprekingen over de stukken La Merde en Winterkant zeer lovend uitgelaten over de bewerkingen ervan door SKaGeN, dus keek ik met zeer veel genoegen uit naar hun uitstapje in het genre van de deurenklucht. Maar nog voordat het doek opging, had de Warande ervoor gekozen om een eigen klucht op te voeren : totaal onaangekondigd was de opvoering verplaatst van de Kuub naar de Schouwburg. Tot daar geen probleem, totdat bleek dat onze abonnementstickets moesten ingeruild worden voor nieuwe tickets, een feit dat ook niet werd aangekondigd maar dat we toevallig in de wandelgangen moesten vernemen. Na de ellenlange wachtrij doorworsteld te hebben, moesten we vaststellen dat de ons toegewezen nieuwe plaatsen ingenomen waren door de PA-installatie. Dan weer maar terug naar de balie, waar ons uiteindelijk rampzalig slechte plaatsen werden toegewezen. Een surrealistische vertoning, een cultuurhuis als de Warande onwaardig. Ter compensatie werden ons achteraf enkele vouchers opgestuurd ter waarde van de voorstelling, maar het kwaad was geschied : de lol was er al af nog voor het stuk begon.

Ook al was Deurdedeurdeur zeker geen topper à la Winterkant of La Merde, toch ben ik ervan overtuigd dat ik veel meer van het stuk genoten had indien ons de organisatorische chaos onthouden was gebleven. Een kleine uitschuiver van SKaGeN en een gigantische uitschuiver van de Warande.