Sonic Youth (Lokerse Feesten - 05.08.2008)

Wanneer één van de meest invloedrijke alternatieve bands in België neerstrijkt, mag je dat niet laten liggen. Des te meer omdat Sonic Youth een uitstekende live-reputatie hoog te houden heeft (zie ook enkele oudere reviews : 1 - 2 - 3). De reden voor de korte Europese tournee van SY is niet meteen duidelijk - er viel immers geen nieuw werk te promoten - maar dat lieten de zeer talrijk opgedaagde fans aan hun bruine reet roesten.

Die fans werden op hun wenken bediend, want in de setlist vielen enkele verrassingen te noteren. Zo werd redelijk brutaal geopend met The burning spear, een stokoud nummer dat een kwart eeuw geleden verscheen op de titelloze debuutplaat van SY. Ook werden uitstapjes gemaakt naar enkele LP's die SY op het podium al zeer lang links heeft laten liggen : het schitterende Mote (uit Goo), het onweerstaanbare Bull in the heather (uit Experimental jet set, trash and no star) met Kim Gordon in een über-geile hoofdrol en met Drunken Butterfly (uit het commercieel succesvolle Dirty).

In het kielzog van de live-versies die de band enige tijd speelde van het meesterwerk Daydream nation werd nog volop uit dit album rondgeneusd. The sprawl, 'Cross the breeze, The wonder, Hyperstation, Eric's tripp, Silver rocket en bisnummer Teenage riot besloegen niet minder dan de helft van de setlist. Slechts twee nummers uit de laatste LP Rather ripped (Jams run free en Pink steam) vervolledigden de setlist, samen met het zeer oude Shaking hell, waarin Gordon nogmaals de hoofdrol voor zich opeistte.

Lee Ranaldo was als vanouds goed op dreef en lijkt zich op een podium meer en meer te amuseren. Hij haalde meermaals verontschuldigend de schouders op richting enkele fans die met een groot spandoek om een live-versie van Sunday smeekten, maar was op zijn snedige best in de twee nummers waarin hij het voortouw nam, zijnde Eric's tripp en Mote. Het was fantastisch om vooral dit laatste nummer live opgevoerd te zien, ook al werd de zeer lange noise-outro (zoals te horen valt op het Goo-album) vanavond tot een minimum herleid. Ik kan me vergissen, maar ik meende her en der gewijzigde lyrics te horen.

Zoals op de foto te zien valt, droeg Thurston Moore een t-shirt van Dennis Tyfus-signatuur, hiermee opnieuw zijn voorliefde tonend voor het werk van deze Antwerpse kunstenaar. Moore was opvallend stil voor zijn doen. Hij nam slechts enkele malen kort het woord. "Feel the pain." "Thank you, ladies and gentlemen." Meer viel er niet te noteren. Maar dat maakte Moore ruimschoots goed met zijn muzikale exploten. Zeer opvallend was het feit dat een roadie meermaals een tekstpancarte kwam kleven op de Moore-monitor. Een uitloper van het hilarische moment tijdens Pukkelpop editie 2007, toen Moore zowaar de tekst van Teenage Riot vergat, of wordt Moore toch een beetje vergeetachtig ?

De band werd - net zoals vorig jaar op Pukkelpop - bijgestaan door voormalig Pavement-lid Mark Ibold, die vooral enkele baspartijen voor zijn rekening nam. Dit gaf aan Kim Gordon de gelegenheid om regelmatig voor het voetlicht te treden. Enkel tijdens de twee bisnummers was Ibold niet meer aanwezig. Nog een grappig moment (en een nieuwe hint omtrent de beginnende dementie bij Moore) : Thurston had de basgitaar ter hand genomen om Shaking hell in te zetten, maar moest aan Ranaldo vragen hoe de baslijn nu weer ging ...

Na afloop van het concert vielen op de Lokerse Grote Kaai enkel maar lovende commentaren te sprokkelen, een oordeel dat unaniem door de schrijvende pers werd bevestigd. Met dit concert bewees SY dat ook een korte trip naar Europa voor een handvol concerten voldoende is om een optreden van topklasse neer te zetten. Ontelbare zichzelf hip wanende jonge bandjes reiken nog niet tot aan de enkels van de krasse pioniers, die nog even fris van de lever klinken als decennia geleden. Dat later op de avond Supergrass nog moest aantreden als headliner, is een onbegrijpelijke blaam voor de lokale programator maar was voor mezelf wel handig meegenomen. Aldus kon ik immers op een redelijk uur huiswaarts keren na de zoveelste boeiende muzikale avond die SY me op zovele jaren heeft bezorgd.

Tot slot nog een pluim steken op de hoed van het Belgische Triggerfinger, dat de avond mocht openen. Een uitstekende rockshow, die uitmondde in een lang uitgesponnen CCR-cover (Commotion). Zanger/gitarist Ruben Block beschikt over een flink pak charisma en wordt bijgestaan door twee uitstekende companen op bas en drums. Het betere rockwerk !

Tot slot de volledige setlist van de SY-gig :

1. The burning spear
2. The sprawl
3. 'Cross the breeze
4. The wonder
5. Hyperstation
6. Eric's tripp
7. Bull in the heather
8. Silver rocket
9. Drunken butterfly
10. Mote
11. Jams run free
12. Pink steam
...
13. Shaking hell
14. Teenage riot